Niet altijd eenvoudig

De meeste single mama’s zijn het vast met mij eens.

Het is niet altijd eenvoudig, want wat te doen als je zelf ziek bent? Die kleine moet ook zijn of haar aandacht krijgen, of shit even snel om een boodschapje en die dwerg wilt niet mee?

Ik heb gelukkig ouders waar ik op terug kan vallen en een geweldige buurvrouw die ook wel eens roept, ah laat maar even hier joh.

Nu is dat allemaal niet zo’n probleem. Vaak weten wij moeders dat best goed op te lossen.
Met of zonder partner, iedereen heeft daar zijn of haar eigen weg in gevonden. Zo ook ik..
Er komt iedere maandag en dinsdagavond iemand de hond uit laten zodat er even echt extra tijd is voor de kleine dwerg hahaha..

Maar wat ga je doen als er ineens iemand voorbij komt, iemand waar je eigenlijk niet op zat te wachten. En misschien is dat niet de beste verwoording. Maar sinds ik alleen ben heb ik geroepen voor mij even geen relatie. En dan toch ineens, vind iemand jou.

Mijn natuurlijke afweermechanise zorgt er bijna voor dat ik iedere man (in mijn geval) afstoot. Of in ieder geval ver weg hou. Er gaat dan ineens zo veel door mijn hoofd.

Want wat als… wat als hij net zo is als mijn ex.. Wat als ik weer gekwetst word. Ik sta net weer beetje rechtop.. Wat als  het niet klikt met vrienden? Allemaal vragen die bij mij in mijn hoofd heel erg rondspelen. De ene persoon zegt, let er op laat jezelf niet gebruiken, de ander zegt, wees blij een stukje positieve energie in je leven.

Nu is het dus zo dat ik zo iemand tegen ben gekomen, het klikt, er komen zelfs oldschool kriebels naar boven dat ik denk oh leuk een appje! Of he wat lief hij vind het gezellig om hier te zijn. Maar uiteindelijk loopt mijn hoofd over, moet ik het wel doen, moet ik het niet doen. Wat gaat de toekomst brengen, alles onzeker.

Goeie tips voor mij? Hoe ben jij daar mee omgegaan….

~mom~

Voorstellen!

He hallo,

daar zit ik dan, bloggen. Wow lang geleden, vroeger had ik nog wel eens een .punt.nl site, waar ik dan als jonge meid mijn leven wel eens wilde delen met anderen.

Echter dat verwaterde, toch wil ik weer opnieuw beginnen, soms zit er zo veel in mijn hoofd dat ik het niet altijd kwijt kan. Mensen herkennen zich er vast in.

Ik noem mijzelf justasinglemom, wegens privacy, laten we het makkelijk houden. Noem mij maar *mom*. Ik hoop dat met de dingen die ik hier zo nu en dan opschrijf, andere mensen eens kan ‘ontmoeten’ ontdekken maar misschien elkaar ook helpen.

Ik heb een zoontje, huisdieren en een vechtscheiding, maar lieve vriendinnen, leuke collega’s en toch nu sinds een paar maanden weer wat lol in mijn leven. Dus waarom dat dan niet wat meer vastpakken. Zodoende probeer ik daar van te genieten!

Ik leerde het afgelopen weekend een wijze les, leef alsof het je laatste dag is en probeer er altijd wat van te maken. Niet altijd simpel maar ik heb ‘m wel opgeslagen in mijn gedachten.

 

Ik wil soms gewoon mijn verhaal delen, soms de kromheid van hoe scheiden in zijn werk gaat, echter wil ik mijn woorden zorgvuldig kiezen en geen mensen voor het hoofd stoten of met naam en toenaam iemand zomaar te kakken zetten.

 

Hopelijk tot lees!

-*mom*-